Bali’s scooter safari: scooter huren in Canggu

Wat wil je als huwelijkscadeau? Een vraag die we meerdere keren kregen en lang het antwoord niet op wisten. Aangezien we al vier jaar samenwoonden, leek een pannenset of nieuwe handdoeken ons overbodig. We kozen voor herinneringen, activiteiten, uitjes voor op Bali, Australië en Nieuw-Zeeland. Iets waar onze gasten aan bij konden dragen voor tijdens onze reis. Overigens hebben we hier heel duidelijk vermeld dat bungeejumpen niet gaat gebeuren, ik zie mezelf al aan dat touw hangen in Mokai Gravity Canyon. Als je trouwens bungeejumpen intikt op Google, is een van de eerste vragen “Hoe vaak gaat bungeejumpen fout?” HAHA, nee daar bedank ik voor. We hadden nooit gedacht dat we zo ontzettend veel leuke en originele cadeaus zouden krijgen. Van een vliegtuigtripje over de Whitsundays (het ziet er prachtig uit op de foto’s, maar weer dat vliegen, bedankt!) en een ballonvaart tot uiteten in verschillende restaurants, camping- en hotelovernachtingen en een tour over Fraser Island. En dat is nog lang niet alles!

GoJek

En laat dit nou net een huwelijkscadeau zijn! Om nou meteen op de eerste de beste scooter te springen, leek ons een minder geslaagd plan en dus ontstond er research, veel research. Niet door mij hoor, veel verder dan een fiets op twee wielen zonder te hoeven trappen kom ik niet, dus dit doet Jeroen. Overigens ben ik natuurlijk niet zo dapper (ja, ja, op z’n zachtst gezegd) dus we hebben dit idee de afgelopen dagen rustig opgebouwd. Zo begonnen we met een ritje achter op de scooter bij een GoJek driver. Brullen natuurlijk, want ik zit half gillend met zwetende handen bij de beste man achterop. Hij had geen idee wat hem te wachten stond en was vast erg opgelucht dat het na 10 minuten voorbij was. Zo kort was het ritje, een prima begin al zeg ik het zelf. De terugweg verliep iets hobbeliger, maar ik was te geconcentreerd om me vast te klampen aan wat ik maar kon vinden, dus tijd om te gillen was er niet.

Honda Scoopy

Normaal gesproken ben ik een goede meerijder, al zeg ik het zelf. Als je het Jeroen vraagt zou hij zeggen dat ik een meerijder ben, het woordje goed wordt hier weggelaten. Maar zo achter op de scooter zie je zelf eigenlijk bar weinig en dus ligt mijn leven in Jeroen z’n handen. Zo dramatisch is het allemaal niet, want veel harder dan 30 km/u rijden we niet. Na een dag inkomen op toch een van de meest vervuilende vervoersmiddelen van dit eiland besloten we dat Jeroen zijn scooterdiploma gehaald had en het tijd werd voor het echte werk. Je stuurt een appje naar een van de honderden scooterbedrijven in Canggu en nog geen half uur later wordt je scooter zo voor de deur afgeleverd. Een klein testritje om te checken of alle lichten en lampjes het doen, afrekenen en je bent klaar om op pad te gaan. Zo zijn we nu voor de komende vier weken eigenaar van een prachtige Honda Scoopy mét twee helmen én een houder voor je mobiel. Essentieel als je het mij vraagt, want zonder mobiel ben je hier nergens. En zonder Google Maps ook niet, maar wie weet kunnen we aan het einde van deze reis de kronkelwegen wel dromen.

Huwelijkscadeau

En hiermee is dan ons eerste huwelijkscadeau een feit. Ideaal hoor zo’n scooter, je staat niet ellenlang in het verkeer en je hoeft ook niet te wachten op een taxi. De afstanden zijn relatief kort, we zullen met deze tweewieler niet naar Ubud rijden, maar we komen op deze manier een stuk verder dan de straten om ons hotel. En tja, die platte haren van ons, die nemen we maar voor lief.

Helm

Trouwens, het liefst heb ik een heel motorpak aan, want ja veilig, maar die krijg je daarna van z’n lang zal z’n leven nooit meer uit. Dus een helm is wel het minste wat je kan dragen. Je verwacht dan misschien dat de toeristen dit allemaal netjes doen en de lokale bevolking lak heeft aan veiligheid. Niets is minder waar, het zijn de toeristen die mooie haren de prioriteit geven aan een gat in je kop, of erger. Wij niet hoor, pap mam wees gerust, die helm is niet van ons hoofd af te krijgen. We vergeten bijna dat we het op hebben en zouden er zo een restaurant mee in lopen. Aangezien we dus de eerste twee keer achter op de scooter overleefd hebben, was het tijd voor de volgende stap. Jeroen aan het stuur en ik wéér met zwetende handjes achterop. We huurden een scooter voor een dag, een Scoopy voor de kenners onder ons, en scheurden ermee door Canggu. We rekenden maar liefst €4,20 af en begaven ons op het drukke wegennetwerk van Bali.