CMCO Kuala Lumpur deel 2 terug in lockdown
Het is zaterdagochtend 10 uur en we zitten voor de vierde week op rij bij een koffietentje met onze laptops. We beginnen het weekend met een uurtje wandelen en strijken neer bij een gezellige wijk in TTDI. Veel verder dan dit komen we niet, want we zitten weer in lockdown, of semi-lockdown of zoals we het hier zeggen CMCO.
Auto huren
Eigenlijk ging het lange tijd goed hier in Maleisië met het aantal coronabesmettingen. Vol ongeloof keken we naar Europa waar de grenzen dicht bleven en waren we blij dat we ons in ieder geval hier vrij rond kunnen bewegen. Nou kun je je afvragen wat vrij is, aangezien de overheid precies weet waar we ons begeven en we op ons appartement na overal met een mondkapje rondlopen. Geen probleem, je bent hier echt zo aan gewend, we waren allang blij dat we een auto konden huren en naar Redang en Penang mochten rijden.
Restaurants
Ondanks dat we dit niet voor ogen hadden toen we besloten om te verhuizen naar het buitenland, maken we er het beste van. Niemand had natuurlijk kunnen voorzien dat we met de hele wereld in deze situatie zouden zitten. En aan de andere kant, doen we nu heel veel dingen die we anders hier niet hadden gedaan. We hebben nu echt de tijd om Maleisië te ontdekken, voornamelijk al het eten, en leren veel beter onze eigen wijk kennen. Wat ook ontzettend leuk is en aan de andere kant ook een beetje jammer, omdat er nu zoveel meer is wat we onze gasten kunnen laten zien. Het afgelopen jaar hebben we acht keer iemand op bezoek gehad waarbij we veel naar dezelfde restaurants gingen, zoals Flour, Din Tai Fung, Madam Kwans, de sushi tent met de gekke lichten en mascottes, Mighty Monster die overigens nu failliet is (!) en Absolut Thai.
Tour guide
Toegegeven, op Flour na zijn we in al deze restaurants nauwelijks meer geweest. We hebben zo veel nieuwe tentjes gevonden waar we heerlijk kunnen eten, op straat of op een plastic stoel, maar waarbij we ook de lokale mensen steunen. Zo ontzettend jammer dat niemand hier voorlopig meer kan komen. Alleen daarom is het al jammer dat de grenzen dicht zijn, want m’n rol als tour guide begin ik nu langzamerhand wel te missen. Iedereen die het afgelopen jaar is terug geweest, zou hier eigenlijk weer heen moeten komen. Als alles weer kan natuurlijk, want ik heb een behoorlijke lijst met eettentjes voor jullie klaarliggen!
Roadblocks
Voor korte duur dus want sinds vier weken mogen we het district niet meer uit. En dit is nieuw, want in maart tijdens de ‘echte’ lockdown mochten we niet verder dan 10 kilometer van ons huis vandaan zijn. Overal stonden roadblocks dus ja veel verder dan die 10 kilometer kwam je ook niet. Ze doen er hier in ieder geval alles aan om je creativiteit te laten bloeien, want nu moesten we uitvinden in welk district we eigenlijk wonen. En dat blijkt nog helemaal niet zo makkelijk. Zo schijnen we vandaag net aan de verkeerde kant van de grens te zitten en dus op 100 meter na in Kuala Lumpur te zijn, in plaats van Petaling.
Politie
En zo zien onze weekenden eruit, we wandelen (met mondkapjes), drinken koffie, spelen wat op de laptop, lunchen een tentje verderop en wandelen weer terug. Dan denk je waarom smijt je die mondkap niet af als je buiten loopt, niemand die daar toch last van heeft? Ondertussen zijn we al een keer aangehouden door de politie en vertelde de agent zonder mondkap ons vriendelijk om het masker op te zetten. We doen alles om aan de boete van RM1000, omgerekend €200 te ontkomen, dus zijn we nu wat voorzichtiger geworden en lopen we met 32 graden beschut rond.
CMCO Kuala Lumpur deel 2 terug in lockdown
Het is zaterdagochtend 10 uur en we zitten voor de vierde week op rij bij een koffietentje met onze laptops. We beginnen het weekend met een uurtje wandelen en strijken neer bij een gezellige wijk in TTDI. Veel verder dan dit komen we niet, want we zitten weer in lockdown, of semi-lockdown of zoals we het hier zeggen CMCO.
Auto huren
Eigenlijk ging het lange tijd goed hier in Maleisië met het aantal coronabesmettingen. Vol ongeloof keken we naar Europa waar de grenzen dicht bleven en waren we blij dat we ons in ieder geval hier vrij rond kunnen bewegen. Nou kun je je afvragen wat vrij is, aangezien de overheid precies weet waar we ons begeven en we op ons appartement na overal met een mondkapje rondlopen. Geen probleem, je bent hier echt zo aan gewend, we waren allang blij dat we een auto konden huren en naar Redang en Penang mochten rijden.
Roadblocks
Voor korte duur dus want sinds vier weken mogen we het district niet meer uit. En dit is nieuw, want in maart tijdens de ‘echte’ lockdown mochten we niet verder dan 10 kilometer van ons huis vandaan zijn. Overal stonden roadblocks dus ja veel verder dan die 10 kilometer kwam je ook niet. Ze doen er hier in ieder geval alles aan om je creativiteit te laten bloeien, want nu moesten we uitvinden in welk district we eigenlijk wonen. En dat blijkt nog helemaal niet zo makkelijk. Zo schijnen we vandaag net aan de verkeerde kant van de grens te zitten en dus op 100 meter na in Kuala Lumpur te zijn, in plaats van Petaling.
Politie
En zo zien onze weekenden eruit, we wandelen (met mondkapjes), drinken koffie, spelen wat op de laptop, lunchen een tentje verderop en wandelen weer terug. Dan denk je waarom smijt je die mondkap niet af als je buiten loopt, niemand die daar toch last van heeft? Ondertussen zijn we al een keer aangehouden door de politie en vertelde de agent zonder mondkap ons vriendelijk om het masker op te zetten. We doen alles om aan de boete van RM1000, omgerekend €200 te ontkomen, dus zijn we nu wat voorzichtiger geworden en lopen we met 32 graden beschut rond.
Restaurants
Ondanks dat we dit niet voor ogen hadden toen we besloten om te verhuizen naar het buitenland, maken we er het beste van. Niemand had natuurlijk kunnen voorzien dat we met de hele wereld in deze situatie zouden zitten. En aan de andere kant, doen we nu heel veel dingen die we anders hier niet hadden gedaan. We hebben nu echt de tijd om Maleisië te ontdekken, voornamelijk al het eten, en leren veel beter onze eigen wijk kennen. Wat ook ontzettend leuk is en aan de andere kant ook een beetje jammer, omdat er nu zoveel meer is wat we onze gasten kunnen laten zien. Het afgelopen jaar hebben we acht keer iemand op bezoek gehad waarbij we veel naar dezelfde restaurants gingen, zoals Flour, Din Tai Fung, Madam Kwans, de sushi tent met de gekke lichten en mascottes, Mighty Monster die overigens nu failliet is (!) en Absolut Thai.
Tour guide
Toegegeven, op Flour na zijn we in al deze restaurants nauwelijks meer geweest. We hebben zo veel nieuwe tentjes gevonden waar we heerlijk kunnen eten, op straat of op een plastic stoel, maar waarbij we ook de lokale mensen steunen. Zo ontzettend jammer dat niemand hier voorlopig meer kan komen. Alleen daarom is het al jammer dat de grenzen dicht zijn, want m’n rol als tour guide begin ik nu langzamerhand wel te missen. Iedereen die het afgelopen jaar is terug geweest, zou hier eigenlijk weer heen moeten komen. Als alles weer kan natuurlijk, want ik heb een behoorlijke lijst met eettentjes voor jullie klaarliggen!
Geef een reactie