Het verschil tussen Nederland en Kuala Lumpur: Maleisische gewoontes

We wonen nu bijna een half jaar in Kuala Lumpur. Nou ja Jeroen niet eigenlijk, die heeft het grootste gedeelte in Singapore in hotels gewoond. We wonen in ieder geval nu een half jaar in het buitenland en dan begin je toch wel goed de verschillen met Nederland te ervaren. Op een rijtje de meest opvallende Maleisische gebruiken.

Schoenen uit

Dit was even wennen en is soms nog steeds een beetje gek, maar voordat je een huis binnenstapt doe je altijd eerst je schoenen uit. Iedereen doet dit hier! Ook al heb je de hele dag rondgelopen in je warme, zwetende schoenen en kom je voor het eerst bij iemand thuis, dan nog moet je je stinkschoenen uitdoen en bij de voordeur laten staan. Dit geldt niet alleen voor huizen, maar je doet ook je schoenen uit bij de schoonheidssalon, tijdens een sollicitatiegesprek (ja dat is best ongemakkelijk) of in woonwinkels. Hoe gek we dit in het begin ook vonden, we zijn er nu zo goed als aan gewend en hebben deze regel toegepast in ons eigen appartement. Wie er ook binnenkomt, al is het de sultan van Selangor, de schoenen gaan uit. En echt waar het scheelt een hoop zand en viezigheid op de glanzende plavuizen.

Elleboog aanraken

Niet overal gebeurt dit, dus we weten eigenlijk niet zo goed wanneer je dit wel en niet moet doen. Maar vaak tijdens het afrekenen van de boodschappen raakt de caissière haar elleboog aan voordat ze de pinpas of contant geld aanneemt. Wanneer je vervolgens weer je pinpas terugkrijgt, raakt de caissière nog een keer haar elleboog aan. Volgens mij doen ze dit om te laten zien dat ze met zorg omgaan met jouw geld.

Hand op de borst

Dit heeft al meerdere keren voor ongemakkelijke momenten gezorgd, maar als ik me hier iets beter in had ingelezen had ik deze momenten kunnen voorkomen. Het begon al toen m’n moeder en ik samen naar de Maleisische ambassade in Den Haag gingen voor wat vragen. Een Maleisische man hielp ons en na het gesprek wilden we hem een hand geven, maar hij was ons voor en legde zijn hand op de borst en knikte. Wij knikten terug en verlieten de ambassade. Vervolgens verhuizen we naar Kuala Lumpur en liet een agent ons verschillende appartementen zien. Deze beste man gaf mij een hand bij het voorstellen, je begrijpt ik bleef verward achter.

Vervolgens kan het dus nog ongemakkelijker. Ik had een sollicitatiegesprek met twee mannen en een vrouw. De vrouw geef ik een hand, de man ook en wanneer ik de andere man ook een hand wil geven word ik afgewezen en gaat die hand dus weer naar de borst. Ik weet nog steeds niet hoe deze man heet, want het voorstellen werd maar meteen overgeslagen. Maar hoe zit het nou? Het is niet gebruikelijk om als moslimman een hand te geven aan een vrouw. Een handdruk komt eigenlijk alleen maar voor tussen twee mannen. Niet iedereen in Maleisië is moslim dus vandaar dat sommige mannen wel een handdruk geven. Tja, ik ga voortaan maar voor de knik.

‘Can, can’

We merken zelf dat we dit ook hebben overgenomen. ‘Zullen we vanavond uiteten?’ ‘Can, can.’ Dit betekent dat we zeker uiteten kunnen, maar we kunnen ook thuisblijven en zelf koken. Lekker vaag dus. Eigenlijk dek je jezelf hiermee in. Dit gebeurt vaak in restaurant wanneer je bijvoorbeeld vraagt of ze het gerecht kunnen serveren zonder garnalen. Als de serveerder dan reageert met ‘can, can’ dan weet je dat het nog even afwachten is of je wel echt dat gerecht zonder garnalen krijgt.

Solliciteren via whatsapp

Whatsapp is hier ontzettend populair en wordt overal voor gebruikt. In het begin merkten we dit toen we op zoek gingen naar een appartement. Via een website kon je verschillende appartementen bekijken en elke keer stond het nummer van de agent erbij. Die kon je dan een berichtje sturen als je het appartement wilde bekijken. Ideaal, want het gaat een stuk sneller dan een mailtje die ergens in de ongewenste postbus belandt en het vervolgens een eeuwigheid duurt voordat je antwoord terug hebt.

Maar niet alleen voor appartementen wordt Whatsapp gebruikt, ook om te solliciteren is het een handig middel. Eerst verstuurde ik hele motivatiebrieven en kreeg hier vervolgens geen reactie op. Nu verstuur ik een appje met dat ik geïnteresseerd ben en of de positie nog beschikbaar is, waarop ik vervolgens een uur later antwoord heb. Whatsapp is erg makkelijk en kort. Niet iedereen spreekt hier even goed Engels waardoor een hele motivatiebrief ontcijferen veel tijd kost. Voortaan dus appen ‘lah’ 😉