Keropok en schildpadeieren op de markt in Kuala Terengganu

Nadat we gisteren de hele dag bij het zwembad hadden gelegen, Jeroen helemaal verbrand is, zijn we vandaag een dagje naar de stad geweest. Op weg naar Pasar Payang, de centrale markt, waar we opmerkelijke dingen tegenkwamen.

Strakblauwe lucht

We hebben al vaker gezegd dat het hier in Kuala Lumpur hartstikke benauwd is. Eigenlijk is het best vaak bewolkt en zien we de zon dus niet eens zo heel veel, toch is het warm. De temperatuur ligt altijd rond de 30 graden, maar ik moet zeggen dat we hier best wel aan gewend zijn geraakt. Dat dachten we tenminste, totdat we in Kuala Terengganu aankwamen. Brandende zon, strakblauwe lucht en geen zuchtje wind, welkom in Terengganu. Ideaal voor een citytrip.

Pingpongballen

Natuurlijk lieten we ons niet kennen en de taxi zette ons af bij Pasar Payang. Dit is een overdekte markt waar dagelijks honderden Maleisiërs komen voor hun boodschappen. Ze kunnen hier terecht voor kleding, groenten en fruit, keropok en pingpongballen. Van dat laatste dacht ik dat het pingpongballen waren. Nadat we aan de verkoper vroegen wat het nou eigenlijk was, bleek dat ik er toch wel erg naast zat.

Keropok

Geen schildpadeieren voor ons dus, maar wel waren we op zoek naar keropok. Deze specialiteit komt uit deze stad en kennen wij onder de naam kroepoek! Wij liepen dus over de markt en zien zakken vol met grijze ‘lasagnebladeren’ die nog de oven in moeten. Vrouwen die de bladeren in grote zakken scheppen en dichtnieten. Blijkt dit dus de keropok waar wij naar op zoek waren. Dus wij kopen een zakje en gelukkig vertelt de verkoper nog net dat we het zelf moeten bakken! Vervolgens haalt hij een andere zak tevoorschijn met de echte kroepoek die al wel gebakken was. Hoe het smaakte? Ach ja, best goed maar doe mij toch maar een zakje cassave van Conimex hoor!

Borneo

In de staat Terengganu is er een open markt wat betreft de verkoop van schildpadeieren. Dit wordt gezien als delicatesse waarbij het ei licht wordt gekookt en vervolgens leeggedronken. Dit gaat niet om een paar eitjes, maar meer dan 400.000 eieren per jaar. Op het eiland Borneo is het verboden de eieren te stelen, maar dit geldt dus niet voor deze stad. Je ziet dan ook bij elk tentje wel een zakje met eieren liggen. Blijkbaar zitten hier veel proteïnen in, meer dan in een kippenei.

Verkocht als souvenir

Gelukkig wordt de schildpad nog niet met uitsterven bedreigd… Door de plasticvervuiling, de stijgende zeespiegel, drukbezochte stranden en stropers is de zeeschildpad in gevaar. De lokale bevolking ziet de schildpad als een bron van inkomsten. Het vlees wordt opgegeten, de eieren leeggezogen en het schild wordt verkocht als souvenir. Ondanks dat er in Maleisië heel wat beschermgebieden zijn, wordt er nog steeds massaal gehandeld in eieren.

Muurschilderingen

Een paar honderd meter verderop vind je de ‘Turtle Alley’ een klein, smal straatje waar aandacht wordt gevraagd voor de schildpadden. Muurschilderingen en mozaïeken schetsen het verhaal van de illegale verkoop van eieren en er wordt uitgelegd waarom je dit niet moet opeten. Erg triest dus en iets waar wij totaal geen weet van hadden.

Keropok en schildpadeieren op de markt in Kuala Terengganu

Nadat we gisteren de hele dag bij het zwembad hadden gelegen, Jeroen helemaal verbrand is, zijn we vandaag een dagje naar de stad geweest. Op weg naar Pasar Payang, de centrale markt, waar we opmerkelijke dingen tegenkwamen.

Strakblauwe lucht

We hebben al vaker gezegd dat het hier in Kuala Lumpur hartstikke benauwd is. Eigenlijk is het best vaak bewolkt en zien we de zon dus niet eens zo heel veel, toch is het warm. De temperatuur ligt altijd rond de 30 graden, maar ik moet zeggen dat we hier best wel aan gewend zijn geraakt. Dat dachten we tenminste, totdat we in Kuala Terengganu aankwamen. Brandende zon, strakblauwe lucht en geen zuchtje wind, welkom in Terengganu. Ideaal voor een citytrip.

Pingpongballen

Natuurlijk lieten we ons niet kennen en de taxi zette ons af bij Pasar Payang. Dit is een overdekte markt waar dagelijks honderden Maleisiërs komen voor hun boodschappen. Ze kunnen hier terecht voor kleding, groenten en fruit, keropok en pingpongballen. Van dat laatste dacht ik dat het pingpongballen waren. Nadat we aan de verkoper vroegen wat het nou eigenlijk was, bleek dat ik er toch wel erg naast zat.

Borneo

In de staat Terengganu is er een open markt wat betreft de verkoop van schildpadeieren. Dit wordt gezien als delicatesse waarbij het ei licht wordt gekookt en vervolgens leeggedronken. Dit gaat niet om een paar eitjes, maar meer dan 400.000 eieren per jaar. Op het eiland Borneo is het verboden de eieren te stelen, maar dit geldt dus niet voor deze stad. Je ziet dan ook bij elk tentje wel een zakje met eieren liggen. Blijkbaar zitten hier veel proteïnen in, meer dan in een kippenei.

Verkocht als souvenir

Gelukkig wordt de schildpad nog niet met uitsterven bedreigd… Door de plasticvervuiling, de stijgende zeespiegel, drukbezochte stranden en stropers is de zeeschildpad in gevaar. De lokale bevolking ziet de schildpad als een bron van inkomsten. Het vlees wordt opgegeten, de eieren leeggezogen en het schild wordt verkocht als souvenir. Ondanks dat er in Maleisië heel wat beschermgebieden zijn, wordt er nog steeds massaal gehandeld in eieren.

Muurschilderingen

Een paar honderd meter verderop vind je de ‘Turtle Alley’ een klein, smal straatje waar aandacht wordt gevraagd voor de schildpadden. Muurschilderingen en mozaïeken schetsen het verhaal van de illegale verkoop van eieren en er wordt uitgelegd waarom je dit niet moet opeten. Erg triest dus en iets waar wij totaal geen weet van hadden.

Keropok

Geen schildpadeieren voor ons dus, maar wel waren we op zoek naar keropok. Deze specialiteit komt uit deze stad en kennen wij onder de naam kroepoek! Wij liepen dus over de markt en zien zakken vol met grijze ‘lasagnebladeren’ die nog de oven in moeten. Vrouwen die de bladeren in grote zakken scheppen en dichtnieten. Blijkt dit dus de keropok waar wij naar op zoek waren. Dus wij kopen een zakje en gelukkig vertelt de verkoper nog net dat we het zelf moeten bakken! Vervolgens haalt hij een andere zak tevoorschijn met de echte kroepoek die al wel gebakken was. Hoe het smaakte? Ach ja, best goed maar doe mij toch maar een zakje cassave van Conimex hoor!