Op naar Ho Chi Minh: gammele taxi, uren wachten en verloren koffers

Het nieuwe jaar beginnen we met een vakantie naar Vietnam. Op 2 januari ging de wekker om 5 uur en zes uur later landden we in Ho Chi Minh. Hier zijn we de komende dagen voordat we doorvliegen naar Hoi An.

Nieuwjaarsduik

Na een heftige oudejaarsdag (lees: het duurde twee uur met de auto voordat we thuis waren) hebben we het 1 januari rustig aan gedaan. De koffers werden gepakt en het zwembad bleef ook niet ongebruikt. Op 1 januari was het hier 32 graden met blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. De Nieuwjaarsduik vond dus plaats in het zwembad.

Gebakken peren

Voor Vietnam heb je dus een visum nodig. Dit moet je regelen voordat je met het vliegtuig aankomt. Dit kan via zo veel verschillende instanties, waaronder Nederlandse, maar ook via de Vietnamese ambassade in Maleisië. Je betaalt, krijgt een brief gemaild en deze neem je uitgeprint mee naar het vliegveld. Hoe het dan toch kan gebeuren dat er nog heel wat mensen, voornamelijk Russen, zonder visumaanvraag verbouwereerd om zich heen staan te kijken, weet niemand. En dan sta je met de gebakken peren, want zie dan nog maar eens het land binnen te komen.

Paspoort

Gelukkig hadden wij dit probleem niet. We moesten alleen een tijdje wachten. Bij het eerste loket lever je namelijk je paspoort en uitgeprinte brief in. Vervolgens wordt na een uur je naam omgeroepen en mag (nee, moet) je bij het tweede loket 25 Amerikaanse dollars betalen voor het visum. Met een beetje pech sta je nog in de rij bij de douane, maar dat viel bij ons mee. Dit hele proces nam zo’n anderhalf uur in beslag, waarna we onze koffers kwijt waren…

Lost and found

Na twee keer acht bagagebanden af te hebben gezocht, waren onze koffers nog steeds spoorloos. De paniek breekt dan nog niet uit, maar je krijgt het toch wat benauwder, met name ook omdat de airco niet aanstaat. Na even zoeken, bleken onze koffers bij het ‘Lost and found’ kantoortje te staan. Toen was het echt tijd om de Grab in te springen en scheurden we, dit keer wel, naar het hotel. Tijd om de stad hier te verkennen!

Gammele taxi

Vanochtend werden we dus al vroeg gewekt door de wekker. De avond van tevoren boekten we al een Grab zodat we er zeker van waren dat iemand ons wel naar het vliegveld wilde brengen. Dus om kwart voor zes kwam de kleinste en meest gammele taxi voorrijden die je je maar kunt indenken. Drie koffers, drie tassen, een trolley en vijf personen in een auto. Het paste, net. Met 60 ‘scheurden’ we over de snelweg en vijf kwartier later stonden we op het vliegveld.

Visum

Vervolgens liep alles vlekkeloos en vertrok het vliegtuig om negen uur naar Ho Chi Minh City. Anderhalf uur later, in plaats van twee uur, landden we in de grootste stad van Vietnam. Als je dan denkt dat je rustig door de douane kunt om vervolgens met je koffertje de volgende taxi in te stappen, dan heb je het mis. De rij bij ‘landing visa’ werd alsmaar groter. Dit is het eerste land in Azië waar we een visum voor nodig hebben, dus dat was even zoeken.