Penang’s street art in Georgetown
Als we dan op vakantie zijn in eigen land, is het wel zo leuk om alle toeristische attracties af te gaan. Dus dat deden we in Penang. Op de vroege zondagmorgen liepen we een uitgestippelde route door Georgetown voor de street art.
Ernest Zacharevic
In februari schreef ik al een blog over de muurschilderingen in Penang. Later kwam ik er pas achter dat we heel wat kunstwerken gemist hadden en er dus nog veel meer te zien was dan wat wij waren tegengekomen. Zo schilderde de Litouwse kunstenaar Ernest Zacharevic zes kunstwerken in Georgetown. Met een speciale street art route gingen we op zoek.
The Prestige
Omdat we dit keer wilden voorkomen dat we muurschilderingen zouden missen, lazen we heel wat blogs over de street art in Penang. We zagen de mooiste foto’s en vroegen ons al af waarom we deze de eerste keer over het hoofd hadden gezien. Vanuit ons hotel ‘The Prestige’ begon de wandeling met de street art kaart. Door alle artikelen hadden we bepaalde verwachtingen van de schilderingen. Op foto’s zag het er allemaal zo mooi uit, veel details, kleur en onaangetast. Op onze zoektocht viel het af en toe best tegen wat we zagen. Vervaagde kunst, verdwenen kunst en zelfs muurschilderingen waar met graffiti overheen was gespoten. Die kaart hadden we dus ook wel echt nodig dan zagen we tenminste nog hoe het eruit had moeten zien.
Koffietentjes
Ondanks dat het af en toe een behoorlijke zoektocht was, zeker wanneer je op zoek bent naar een foto en het in het echt er heel anders uitziet, was het toch een leuke wandeling. We liepen door kleine straatjes waar we nog niet eerder waren geweest en we werden behoorlijk fanatiek in het vinden van de juiste muurschildering. Het heeft iets gezelligs, dat met z’n allen zoeken naar kunst en onderweg nog veel meer tegenkomen dan je verwacht. Onderweg kwamen we ook genoeg koffietentjes tegen waar je heerlijk buiten kunt zitten met een cappuccino en een vers croissantje. Ik kijk al uit naar de volgende keer dat we hier kunnen rondwandelen.
Corona
Begin februari waren de eerste corona besmettingen al in Maleisië. Weliswaar in het zuiden dus in Penang merkten we hier vrij weinig van. Er waren ontzettend veel toeristen, er werd geen afstand gehouden en van een mondkapje hadden we nog nooit gehoord. Het enige moment dat wij zagen dat er een pandemie was, was in de haven. We zaten op de boot naar Langkawi toen honderden mensen uit een enorm cruiseschip uitstapten. Al deze mensen werden gescand op temperatuur door een aantal mensen die van top tot teen in een blauw pak waren gehesen.
Children on Bicycle
Nu, een half jaar later, ligt Penang er heel anders bij. Er zijn geen internationale toeristen meer en het is pas sinds twee maanden mogelijk om ‘interstate’ te reizen. Tijdens de lockdown mocht dit niet en moest iedereen in z’n eigen provincie blijven. Nu in ieder geval binnenlands reizen weer is toegestaan, hoor je dat mensen er weer wat meer op uit trekken. In Penang was het verschil met een aantal maanden geleden enorm. Hoe in februari iedereen stond te dringen om op de foto te mogen met ‘Children on Bicycle’. Zo waren we nu de enige en konden we rustig de tijd nemen voor een fotootje. Dat er nauwelijks meer toeristen zijn, is ook meteen zichtbaar in de winkels. De meeste souvenirwinkels zijn gesloten en of dat maar tijdelijk is?
Penang’s street art in Georgetown
Als we dan op vakantie zijn in eigen land, is het wel zo leuk om alle toeristische attracties af te gaan. Dus dat deden we in Penang. Op de vroege zondagmorgen liepen we een uitgestippelde route door Georgetown voor de street art.
Ernest Zacharevic
In februari schreef ik al een blog over de muurschilderingen in Penang. Later kwam ik er pas achter dat we heel wat kunstwerken gemist hadden en er dus nog veel meer te zien was dan wat wij waren tegengekomen. Zo schilderde de Litouwse kunstenaar Ernest Zacharevic zes kunstwerken in Georgetown. Met een speciale street art route gingen we op zoek.
Corona
Begin februari waren de eerste corona besmettingen al in Maleisië. Weliswaar in het zuiden dus in Penang merkten we hier vrij weinig van. Er waren ontzettend veel toeristen, er werd geen afstand gehouden en van een mondkapje hadden we nog nooit gehoord. Het enige moment dat wij zagen dat er een pandemie was, was in de haven. We zaten op de boot naar Langkawi toen honderden mensen uit een enorm cruiseschip uitstapten. Al deze mensen werden gescand op temperatuur door een aantal mensen die van top tot teen in een blauw pak waren gehesen.
Children on Bicycle
Nu, een half jaar later, ligt Penang er heel anders bij. Er zijn geen internationale toeristen meer en het is pas sinds twee maanden mogelijk om ‘interstate’ te reizen. Tijdens de lockdown mocht dit niet en moest iedereen in z’n eigen provincie blijven. Nu in ieder geval binnenlands reizen weer is toegestaan, hoor je dat mensen er weer wat meer op uit trekken. In Penang was het verschil met een aantal maanden geleden enorm. Hoe in februari iedereen stond te dringen om op de foto te mogen met ‘Children on Bicycle’. Zo waren we nu de enige en konden we rustig de tijd nemen voor een fotootje. Dat er nauwelijks meer toeristen zijn, is ook meteen zichtbaar in de winkels. De meeste souvenirwinkels zijn gesloten en of dat maar tijdelijk is?
The Prestige
Omdat we dit keer wilden voorkomen dat we muurschilderingen zouden missen, lazen we heel wat blogs over de street art in Penang. We zagen de mooiste foto’s en vroegen ons al af waarom we deze de eerste keer over het hoofd hadden gezien. Vanuit ons hotel ‘The Prestige’ begon de wandeling met de street art kaart. Door alle artikelen hadden we bepaalde verwachtingen van de schilderingen. Op foto’s zag het er allemaal zo mooi uit, veel details, kleur en onaangetast. Op onze zoektocht viel het af en toe best tegen wat we zagen. Vervaagde kunst, verdwenen kunst en zelfs muurschilderingen waar met graffiti overheen was gespoten. Die kaart hadden we dus ook wel echt nodig dan zagen we tenminste nog hoe het eruit had moeten zien.
Koffietentjes
Ondanks dat het af en toe een behoorlijke zoektocht was, zeker wanneer je op zoek bent naar een foto en het in het echt er heel anders uitziet, was het toch een leuke wandeling. We liepen door kleine straatjes waar we nog niet eerder waren geweest en we werden behoorlijk fanatiek in het vinden van de juiste muurschildering. Het heeft iets gezelligs, dat met z’n allen zoeken naar kunst en onderweg nog veel meer tegenkomen dan je verwacht. Onderweg kwamen we ook genoeg koffietentjes tegen waar je heerlijk buiten kunt zitten met een cappuccino en een vers croissantje. Ik kijk al uit naar de volgende keer dat we hier kunnen rondwandelen.
Geef een reactie