Plastic opruimen in Maleisie; poepluiers en tandenborstels op Redang
Volle luiers, teenslippers, tandenborstels en duizenden peuken! Dit is niet de samenvatting van een avond die iets erger uit de hand liep dan gepland, maar ons uitzicht vanaf onze ligbedjes op het eiland Redang. Een prachtig droomeiland met de mooiste blauwe zee die we ooit gezien hebben, wit strand en palmbomen. Zo jammer om te zien dat hier met het jaar meer rotzooi achterblijft. Daarom besloten we de handen uit de mouwen (bikini) te steken en ons steentje bij te dragen aan de ‘ocean clean up’ op Redang.
Ratten
We wonen nu 1,5 jaar in Maleisië en zien steeds meer afval langs de snelweg, op de straat en in parken. Ik kan me ook niet herinneren dat ik hier elke week de vuilcontainer voor papier en gft langs zie rijden. Laat staan een aparte vuilnisbak voor plastic of glas! Gek eigenlijk, want je komt hier vaak advertenties tegen om mensen aan te sporen minder plastic tasjes of rietjes te gebruiken. Hartstikke goed dat ze dat in ieder geval doen, maar des te meer zonde is het om al die troep op straat te zien liggen. Hier in de stad zijn we het dus gewend en weten we ook dat we een groepje vrienden in de vorm van ratten daar kunnen aantreffen.

Handschoentjes
Het voelde in het begin een beetje als een taakstraf, maar al snel kregen we de smaak te pakken en was het eigenlijk een heel rustgevend werkje. Bij de receptie van het hotel vroeg ik om twee plastic zakken, hoe ironisch, en handschoentjes. Met blote handen volle luiers oprapen zag ik nou ook zo net weer niet zitten. Met zo’n mini handschoentje voelde dat toch iets schoner haha. Het strand op Redang waar wij zaten is niet zo groot, maar wel heel druk. We hadden dan ook snel bekijks.
Zweet op de rug
Jeroen kreeg zelfs hulp van een ouder Maleisisch echtpaar die met hem op de foto wilden. Zo waren er meer mensen die foto’s maakten en ons toch wel een beetje vreemd aankeken. Na een half uurtje rotzooi graaien begonnen de zakken goed vol te raken. Een eigenaar van een restaurant zag ons bezig en kwam met nieuwe zakken aangelopen. Hij gooide de volle weg en wij konden weer door. Ondertussen staat het zweet je op de rug, want zelfs om zeven uur ’s ochtends is het hier behoorlijk warm als de zon begint de schijnen. Een goede work-out dus!

Plastic flesjes
Dat we deze rommel ook op zo’n mooi eiland zouden tegenkomen, viel erg tegen. Op een gegeven moment kwamen we steeds meer plastic flesjes in de zee tegen waar notabene vissen in verstopt waren geraakt en er niet meer uit wisten te komen. Schandalig natuurlijk en zo niet nodig, want wat voor moeite kost het nou om je rommel op te ruimen na je bezoekje aan het strand? Ik geloof best dat mensen dit niet bewust doen, maar daar ligt misschien ook wel een groot gedeelte van het probleem. Weten mensen wel dat het ontzettend ongezond is voor jezelf (mijn kind zou ik niet met de blote voetjes over dat zand laten lopen met alle glasscherven die we tegenkwamen) maar ook super slecht voor de natuur?
Oceaanstofzuiger
Misschien wel niet! En als dat het geval is, wat wordt er dan aan gedaan om mensen deze kennis bij te brengen? Het is gelukkig nog niet zo erg dat Boyan Slat met zijn oceaanstofzuiger langs moet komen, maar goed zo lang zal het niet duren voordat Maleisië net zo vervuild is als het ‘plasticeiland’ de Great Pacific Garbage Patch. Om een poging te doen dat te voorkomen, zetten we op onze laatste dag de wekker om half zeven ’s ochtends en besloten we om een paar uurtjes afval op te ruimen.

Apple opladers
Na twee zakken te hebben gevuld en een rughernia rijker, besloten we dat het genoeg was. We zijn echt van alles op het strand tegengekomen; piepschuim, Apple opladers (die zochten we nog dus dat kwam goed uit ;)) eten, rietjes, plastic flessen, snorkels, slippers en sigaretten. Met het opruimen van al die troep zie je meteen resultaat, wat het een stuk bevredigender maakt om dit te doen. We hopen dat de mensen die ons gezien hebben, na gaan denken over hoe zij omgaan met hun rommel. Misschien een beetje gek, twee van die Nederlanders met hun vuilniszakken op een Maleisisch eiland, maar met de beste bedoelingen! We komen hier namelijk over tien jaar graag weer terug om te genieten van een prachtig strand met een nog mooiere oceaan!
Elke minuut wordt een vuilniswagen vol plastic gedumpt in de oceaan
In 2050 is er meer plastic in de oceaan dan vissen
Onderzoek wijst uit dat 52% van de schildpadden plastic eten, omdat ze denken dat het kwallen zijn
Honderdduizenden schildpadden, walvissen en andere zeezoogdieren sterven jaarlijks aan oceaanververvuiling
Plastic opruimen in Maleisie; poepluiers en tandenborstels op Redang
Volle luiers, teenslippers, tandenborstels en duizenden peuken! Dit is niet de samenvatting van een avond die iets erger uit de hand liep dan gepland, maar ons uitzicht vanaf onze ligbedjes op het eiland Redang. Een prachtig droomeiland met de mooiste blauwe zee die we ooit gezien hebben, wit strand en palmbomen. Zo jammer om te zien dat hier met het jaar meer rotzooi achterblijft. Daarom besloten we de handen uit de mouwen (bikini) te steken en ons steentje bij te dragen aan de ‘ocean clean up’ op Redang.
Ratten
We wonen nu 1,5 jaar in Maleisië en zien steeds meer afval langs de snelweg, op de straat en in parken. Ik kan me ook niet herinneren dat ik hier elke week de vuilcontainer voor papier en gft langs zie rijden. Laat staan een aparte vuilnisbak voor plastic of glas! Gek eigenlijk, want je komt hier vaak advertenties tegen om mensen aan te sporen minder plastic tasjes of rietjes te gebruiken. Hartstikke goed dat ze dat in ieder geval doen, maar des te meer zonde is het om al die troep op straat te zien liggen. Hier in de stad zijn we het dus gewend en weten we ook dat we een groepje vrienden in de vorm van ratten daar kunnen aantreffen.
.

Plastic flesjes
Dat we deze rommel ook op zo’n mooi eiland zouden tegenkomen, viel erg tegen. Op een gegeven moment kwamen we steeds meer plastic flesjes in de zee tegen waar notabene vissen in verstopt waren geraakt en er niet meer uit wisten te komen. Schandalig natuurlijk en zo niet nodig, want wat voor moeite kost het nou om je rommel op te ruimen na je bezoekje aan het strand? Ik geloof best dat mensen dit niet bewust doen, maar daar ligt misschien ook wel een groot gedeelte van het probleem. Weten mensen wel dat het ontzettend ongezond is voor jezelf (mijn kind zou ik niet met de blote voetjes over dat zand laten lopen met alle glasscherven die we tegenkwamen) maar ook super slecht voor de natuur?
Oceaanstofzuiger
Misschien wel niet! En als dat het geval is, wat wordt er dan aan gedaan om mensen deze kennis bij te brengen? Het is gelukkig nog niet zo erg dat Boyan Slat met zijn oceaanstofzuiger langs moet komen, maar goed zo lang zal het niet duren voordat Maleisië net zo vervuild is als het ‘plasticeiland’ de Great Pacific Garbage Patch. Om een poging te doen dat te voorkomen, zetten we op onze laatste dag de wekker om half zeven ’s ochtends en besloten we om een paar uurtjes afval op te ruimen.

Handschoentjes
Het voelde in het begin een beetje als een taakstraf, maar al snel kregen we de smaak te pakken en was het eigenlijk een heel rustgevend werkje. Bij de receptie van het hotel vroeg ik om twee plastic zakken, hoe ironisch, en handschoentjes. Met blote handen volle luiers oprapen zag ik nou ook zo net weer niet zitten. Met zo’n mini handschoentje voelde dat toch iets schoner haha. Het strand op Redang waar wij zaten is niet zo groot, maar wel heel druk. We hadden dan ook snel bekijks.
Zweet op de rug
Jeroen kreeg zelfs hulp van een ouder Maleisisch echtpaar die met hem op de foto wilden. Zo waren er meer mensen die foto’s maakten en ons toch wel een beetje vreemd aankeken. Na een half uurtje rotzooi graaien begonnen de zakken goed vol te raken. Een eigenaar van een restaurant zag ons bezig en kwam met nieuwe zakken aangelopen. Hij gooide de volle weg en wij konden weer door. Ondertussen staat het zweet je op de rug, want zelfs om zeven uur ’s ochtends is het hier behoorlijk warm als de zon begint de schijnen. Een goede work-out dus!

Apple opladers
Na twee zakken te hebben gevuld en een rughernia rijker, besloten we dat het genoeg was. We zijn echt van alles op het strand tegengekomen; piepschuim, Apple opladers (die zochten we nog dus dat kwam goed uit ;)) eten, rietjes, plastic flessen, snorkels, slippers en sigaretten. Met het opruimen van al die troep zie je meteen resultaat, wat het een stuk bevredigender maakt om dit te doen. We hopen dat de mensen die ons gezien hebben, na gaan denken over hoe zij omgaan met hun rommel. Misschien een beetje gek, twee van die Nederlanders met hun vuilniszakken op een Maleisisch eiland, maar met de beste bedoelingen! We komen hier namelijk over tien jaar graag weer terug om te genieten van een prachtig strand met een nog mooiere oceaan!
Elke minuut wordt een vuilniswagen vol plastic gedumpt in de oceaan
In 2050 is er meer plastic in de oceaan dan vissen
Onderzoek wijst uit dat 52% van de schildpadden plastic eten, omdat ze denken dat het kwallen zijn
Honderdduizenden schildpadden, walvissen en andere zeezoogdieren sterven jaarlijks aan oceaanververvuiling
Geef een reactie