Roadtrip door Oost-Maleisië
Het afgelopen jaar hebben we heel wat door Azië mogen reizen, met het vliegtuig. M’n favoriete vervoersmiddel! Het vliegverkeer begint langzaam weer op gang te komen, maar aangezien we Maleisië nog niet uit kunnen, besloten we om met de auto het land te verkennen. Dus huurden we een auto voor een week en maakten we een rondreis door het oosten van Maleisië.
Proton Saga
Als toerist kun je makkelijk hier een auto huren. Zo mag je de eerste drie maanden, zo lang geldt je toeristenvisum, zonder internationaal rijbewijs in een auto rijden. Hoe het daarna zit of wat de regels zijn voor buitenlanders die hier komen wonen, daar zijn de meningen over verdeeld. De een zegt dat je een Maleisisch rijbewijs moet halen inclusief theorie- en praktijkexamen en de ander rijdt hier al 20 jaar met z’n Russische papiertje rond. Hoe dan ook, als toerist kom je hier zonder problemen aan een auto. We voelden ons toerist in eigen land en mailden met een autoverhuurbedrijf die ons een Proton Saga uitleenden.
Auto
Aangezien het hele toerisme hier op z’n gat ligt, is er niemand die een auto huurt. Maleisiërs hebben een eigen auto en expats meestal ook of laten zich vervoeren. Jeroen vindt het leuk om in verschillende landen te rijden en ik houd er wel van om ernaast te zitten en precies te zeggen hou hij moet rijden. Nee hoor, ik kan het al wat meer loslaten (toch Jeroen?) ik ben gewoon erg alert. Ik weet eigenlijk niet of normaal gesproken veel toeristen hier een auto huren. Ik denk dat de bus, trein en het vliegtuig sneller worden geboekt. Vooral ook omdat de vliegtickets zo goedkoop zijn.
Tankstation
Het is altijd druk om Kuala Lumpur uit te rijden, maar wanneer je eenmaal op de snelweg zit, kom je nauwelijks meer iemand tegen. Het uitzicht is prachtig, veel groen, bergen en ontzettend veel palmbomen. We vermaakten ons prima en al helemaal toen we na een paar uur moesten tanken en de rekening zagen. Hier kost een liter benzine namelijk RM1,68 dit is omgerekend €0,34! Bij de meeste tankstations komt al iemand naar je toe gelopen die de tank voor je vult, je hoeft alleen nog maar zelf af te rekenen.
Covid-periode
Het verbaasde ons hoe makkelijk en leuk het is om hier zelf te rijden. Mij leek het in het begin helemaal niks, omdat het nogal wennen is om links te moeten rijden en ik heb altijd het idee dat mensen hier niet in hun spiegels kijken of hun knipperlicht gebruiken. En dus van de ene baan naar de andere baan slingeren. ‘Stay your lane’ zoals je dat in Amerika ziet, hebben ze hier denk ik nog nooit van gehoord. Zonder de Covid-periode was de kans klein geweest dat we zelf een auto zouden huren. Gek eigenlijk, we zagen het vliegtuig als ons enige vervoersmiddel.
Chinatown
Op vrijdagavond konden we de auto ophalen in Chinatown. Ik weet niet meer wie dit een handig idee leek, maar om nou op vrijdag terwijl het donker wordt en begint te regenen door een stad met 1,8 miljoen inwoners te scheuren, bleek een minder goed idee dan gedacht. We reden, met klotsende oksels, van de ene file in de andere maar parkeerden 40 minuten later de auto in ons parkeervak. Mochten we hier ooit een auto aanschaffen, de parkeerplek hebben we in ieder geval!
Cherating
Een veel makkelijkere route dan die wij hebben afgelegd, bestaat denk ik niet. De eindhalte was het eiland Redang, op zo’n 5,5 uur rijden van KL. Maar om onszelf wat rust te gunnen, stopten we halverwege in Cherating. Deze kustplaats ligt aan de oostkant op zo’n 2,5 uur rijden van de hoofdstad. Je hebt twee mogelijkheden, je neemt de tolweg of je neemt ‘m niet. Doe je dit niet dan rijd je over kleine weggetjes waar het behoorlijk druk kan zijn. Wij namen de snelweg en dus de tol en gasten met 110 (maximale snelheid) over de linkerbaan. Klinkt behoorlijk stoer, maar we rijden hier links en er was geen kip of tapir op de weg dus een prima ritje!
Lege accu
Na twee nachten in Cherating reden we door naar de staat Kuala Terengganu. Hier verbleven we vorig jaar ook een nachtje, maar nu parkeerden we de auto en namen we meteen de boot naar het eiland Redang. Hier hebben we vijf dagen vrij weinig uitgevoerd. We liepen van ons strandbedje naar de zee, het zwembad en naar een restaurantje om te eten. Helemaal niet verkeerd! Bij terugkomst op het vasteland stond ons nog een verrassing te wachten, een lege accu. Met behulp van twee vriendelijke Maleisische mannen was de auto snel weer aan de praat gebracht en begon de lange weg, van 468 kilometer rechtdoor, terug naar Kuala Lumpur.
Roadtrip door Oost-Maleisië
Het afgelopen jaar hebben we heel wat door Azië mogen reizen, met het vliegtuig. M’n favoriete vervoersmiddel! Het vliegverkeer begint langzaam weer op gang te komen, maar aangezien we Maleisië nog niet uit kunnen, besloten we om met de auto het land te verkennen. Dus huurden we een auto voor een week en maakten we een rondreis door het oosten van Maleisië.
Proton Saga
Als toerist kun je makkelijk hier een auto huren. Zo mag je de eerste drie maanden, zo lang geldt je toeristenvisum, zonder internationaal rijbewijs in een auto rijden. Hoe het daarna zit of wat de regels zijn voor buitenlanders die hier komen wonen, daar zijn de meningen over verdeeld. De een zegt dat je een Maleisisch rijbewijs moet halen inclusief theorie- en praktijkexamen en de ander rijdt hier al 20 jaar met z’n Russische papiertje rond. Hoe dan ook, als toerist kom je hier zonder problemen aan een auto. We voelden ons toerist in eigen land en mailden met een autoverhuurbedrijf die ons een Proton Saga uitleenden.
Auto
Aangezien het hele toerisme hier op z’n gat ligt, is er niemand die een auto huurt. Maleisiërs hebben een eigen auto en expats meestal ook of laten zich vervoeren. Jeroen vindt het leuk om in verschillende landen te rijden en ik houd er wel van om ernaast te zitten en precies te zeggen hou hij moet rijden. Nee hoor, ik kan het al wat meer loslaten (toch Jeroen?) ik ben gewoon erg alert. Ik weet eigenlijk niet of normaal gesproken veel toeristen hier een auto huren. Ik denk dat de bus, trein en het vliegtuig sneller worden geboekt. Vooral ook omdat de vliegtickets zo goedkoop zijn.
Chinatown
Op vrijdagavond konden we de auto ophalen in Chinatown. Ik weet niet meer wie dit een handig idee leek, maar om nou op vrijdag terwijl het donker wordt en begint te regenen door een stad met 1,8 miljoen inwoners te scheuren, bleek een minder goed idee dan gedacht. We reden, met klotsende oksels, van de ene file in de andere maar parkeerden 40 minuten later de auto in ons parkeervak. Mochten we hier ooit een auto aanschaffen, de parkeerplek hebben we in ieder geval!
Cherating
Een veel makkelijkere route dan die wij hebben afgelegd, bestaat denk ik niet. De eindhalte was het eiland Redang, op zo’n 5,5 uur rijden van KL. Maar om onszelf wat rust te gunnen, stopten we halverwege in Cherating. Deze kustplaats ligt aan de oostkant op zo’n 2,5 uur rijden van de hoofdstad. Je hebt twee mogelijkheden, je neemt de tolweg of je neemt ‘m niet. Doe je dit niet dan rijd je over kleine weggetjes waar het behoorlijk druk kan zijn. Wij namen de snelweg en dus de tol en gasten met 110 (maximale snelheid) over de linkerbaan. Klinkt behoorlijk stoer, maar we rijden hier links en er was geen kip of tapir op de weg dus een prima ritje!
Tankstation
Het is altijd druk om Kuala Lumpur uit te rijden, maar wanneer je eenmaal op de snelweg zit, kom je nauwelijks meer iemand tegen. Het uitzicht is prachtig, veel groen, bergen en ontzettend veel palmbomen. We vermaakten ons prima en al helemaal toen we na een paar uur moesten tanken en de rekening zagen. Hier kost een liter benzine namelijk RM1,68 dit is omgerekend €0,34! Bij de meeste tankstations komt al iemand naar je toe gelopen die de tank voor je vult, je hoeft alleen nog maar zelf af te rekenen.
Covid-periode
Het verbaasde ons hoe makkelijk en leuk het is om hier zelf te rijden. Mij leek het in het begin helemaal niks, omdat het nogal wennen is om links te moeten rijden en ik heb altijd het idee dat mensen hier niet in hun spiegels kijken of hun knipperlicht gebruiken. En dus van de ene baan naar de andere baan slingeren. ‘Stay your lane’ zoals je dat in Amerika ziet, hebben ze hier denk ik nog nooit van gehoord. Zonder de Covid-periode was de kans klein geweest dat we zelf een auto zouden huren. Gek eigenlijk, we zagen het vliegtuig als ons enige vervoersmiddel.
Lege accu
Na twee nachten in Cherating reden we door naar de staat Kuala Terengganu. Hier verbleven we vorig jaar ook een nachtje, maar nu parkeerden we de auto en namen we meteen de boot naar het eiland Redang. Hier hebben we vijf dagen vrij weinig uitgevoerd. We liepen van ons strandbedje naar de zee, het zwembad en naar een restaurantje om te eten. Helemaal niet verkeerd! Bij terugkomst op het vasteland stond ons nog een verrassing te wachten, een lege accu. Met behulp van twee vriendelijke Maleisische mannen was de auto snel weer aan de praat gebracht en begon de lange weg, van 468 kilometer rechtdoor, terug naar Kuala Lumpur.
Geef een reactie