Zeg ja tegen een verhuizing naar het buitenland

“Ik vind het nogal wat dat ze dat doen. Ik zou dat toch niet kunnen hoor. Je laat toch een hoop achter”, schalt er uit onze TV. We kijken de zoveelste aflevering van het tv-programma ‘Ik Vertrek’, waar onder andere vrienden en familie van de verhuizers in kwestie bovenstaande commentaren leveren. Naast dat dit televisiegenre (slow-tv) heerlijk wegkijkt, heeft het voor ons een therapeutische werking. Namelijk dat we onszelf enigszins in de verhuizers kunnen verplaatsen. We begrijpen wat ze doormaken.

Doorslaand succes

Ondanks dat dit tv-programma bepaalde aspecten van de vertrekkende deelnemers in kwestie behoorlijk uitvergroot en waarschijnlijk ook bepaalde eigenschappen onderbelicht, geeft het de essentie goed weer: met vallen en opstaan wordt gewerkt aan een vertrek naar het buitenland. Soms wordt er gefaald en soms is het een doorslaand succes. Maar wat mij persoonlijk het meeste boeit, zijn de grenzen die deze mensen letterlijk en figuurlijk verleggen.

Verhuizing

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je geen idee hebt van de impact die voort gaat komen uit het ‘ja’ zeggen tegen zo’n uitdaging. Het is ook onmogelijk om alle aspecten vooraf te kunnen overzien en hierop te anticiperen. Een verhuizing naar het buitenland is daarom zoveel meer dan wonen of werken in buitenland alleen. Naast het feit dat je skills als ‘ervaringsdeskundige op het gebied van bureaucratie’ en ‘expert in belastingverdragen tussen Nederland en land X’ aan je cv kunt toevoegen, zit de grootste winst hem in de persoonlijke groei.

Persoonlijke groei

‘Persoonlijke groei’, dat klinkt positief. Dat is het uiteindelijk ook, maar het gaat niet vanzelf zullen we maar zeggen. Je komt jezelf op de meest onverwachtse momenten ontzettend tegen. Veel reizen en weinig rust nemen, was een van die dingen in het begin. Hoe je hier vervolgens mee omgaat en welke lessen je daaruit haalt, vraagt veel zelfkennis en reflectie. Iets wat ik waarschijnlijk veel minder had toegepast als we in Nederland waren blijven wonen. Daarnaast kijk je met een ander perspectief naar de wereld. Het klinkt wellicht cliché, maar het gebeurt eigenlijk vanzelf. Niet ver bij ons vandaan wonen mensen hutjemutje in ontzettend verouderde gebouwen, om nog maar te zwijgen over de dakloze mensen in het centrum en het nog steeds relatief lage gemiddelde loon van opgeleide werknemers à €600,- per maand. Ik neem mij bij deze voor daar verder op in te gaan in een volgende blog.

Comfortzone

Tegen de mensen die ‘het nogal wat vinden en het niet zouden kunnen, omdat je toch een hoop achter laat’zou ik willen zeggen: doe het wel! Het ligt waarschijnlijk buiten je comfort-zone, maar dat is nu net waar persoonlijke groei vaak begint. Daarnaast is het ook een prachtige les om te waarderen wat je hebt of waar je vandaan komt. De Nederlandse band De Dijk vat dit mooi samen in hun lied ‘Als ze er niet is’. Waarin de zin: ‘Maar als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist’, de juiste snaar raakt. Nu was Lisa de laatste tijd genoeg in mijn nabijheid, dus die miste ik niet persé , maar het gaat vooral over dingen waarderen als je ze niet meer binnen handbereik hebt. Bijvoorbeeld de Nederlandse geordendheid, knusse restaurants en soms zelfs het Nederlandse weer!